เป็นบทความที่ผู้เขียนได้แสดงความรู้สึกอีกมุมหนึ่งของชุมชนกาแป๊ะฮูลู ที่ผู้เขียนรู้สึกว่าอะไรๆบางอย่างในชุมชน กำลังเปลี่ยนแปลงไปอย่างช้าๆ ที่ละนิดที่ละน้อย ค่อยๆหายไป ตามกาลเวลา สุดท้ายอนาคตบ้านเราจะเป็นเช่นไร จะมีคนสักกี่คน ที่เฝ้ามองดูการเปลี่ยนแปลงการพัฒนาบ้านเกิดของตัวเอง ครั้งหนึ่ง " ปลาย ทาง " ได้มีโอกาสไปยืน ณ จุดหนึ่ง ด้านตะวันตก ของกำแพงรอบๆชุมชน นั้นก็คือสวนยางบนเขารอบๆชุมชน ำเรื่องราวอีกมุมหนึ่งของความรู้สึกมาเขียนในบล็อก
